گروهی از پژوهشگران «دانشگاه علم و فناوری پوهانگ»، نوعی نمایشگر نوری ابداع کرده‌اند که مانند یک برچسب به پوست متصل می‌شود و حتی زیر آب هم قابل استفاده است.
به گزارش پایگاه خبری دنیای برند به نقل از ایسنا، ویژگی‌های نوری ذرات لومینسنت در حوزه مکانیک لومینسانس، توجه زیادی را به خاطر کاربردهای گوناگون در فناوری به خود جلب کرده است.
به نقل از بایوانجینییر، گروهی از پژوهشگران «دانشگاه علم و فناوری پوهانگ»(POSTECH) یک نمایشگر نوری را با استفاده از ذرات لومینسنت ابداع کرده‌اند که امکان نوشتن و پاک کردن پیام‌ها را در زیر آب فراهم می‌کند.
این گروه متشکل از پروفسور «سی کوانگ هان»(Sei Kwang Hahn) استاد دانشگاه علم و فناوری پوهانگ و «سئونگ جونگ کیم»(Seong-Jong Kim) دانشجوی مقطع دکتری دپارتمان علوم و مهندسی مواد این دانشگاه، یک پدیده نوری متمایز را در ذرات لومینسنت یافتند. سپس، آنها با موفقیت دستگاهی را برای پیاده‌سازی این پدیده ابداع کردند.
ذرات لومینسنت، توانایی جذب انرژی و آزادسازی تدریجی آن را دارند و هنگامی که تحت فشار فیزیکی بیرونی قرار می‌گیرند، نور می‌تابانند. در جایی که نور ساطع‌شده محو می‌شود، ذرات تحت فرآیند خاموش شدن مکانیکی قرار می‌گیرند. اگرچه پژوهش‌های بسیاری درباره استفاده کردن از این فناوری برای نمایشگرهای نوری انجام شده‌اند اما مکانیسم دقیق آن هنوز مبهم باقی مانده است.
پژوهشگران در این پروژه، به بررسی تاثیر الکترون‌های به‌دام‌افتاده و شارژ مجدد آنها پرداختند. آنها با موفقیت مکانیسم‌های حاکم بر هر دو پدیده را کشف کردند. پژوهشگران براساس این اطلاعات، ذراتی را که قادر به مدیریت هم‌زمان هر دو پدیده هستند، با ماده پلیمری بسیار نازک «PVDF-HFP» ترکیب کردند. این ترکیب به ایجاد یک نمایشگر نوری انجامید که می‌توان آن را به پوست متصل کرد.
این نمایشگر برچسبی می‌تواند اطلاعات را با وارد کردن مقدار کمی فشار به انگشت هنگام نوشتن منتقل کند. هنگامی که برچسب در معرض اشعه فرابنفش قرار می‌گیرد، به حالت خالی بازمی‌گردد. این کار شبیه به پاک کردن مطالب از دفترچه با استفاده از پاک‌کن است. علاوه بر این، صفحه نمایش لمسی در برابر رطوبت مقاومت نشان می‌دهد و حتی زمانی که برای مدت طولانی زیر آب قرار می‌گیرد، عملکرد خود را حفظ می‌کند.
پروفسور هان که سرپرست این پژوهش است، اظهار داشت: این نمایشگر می‌تواند به عنوان یک وسیله ارتباطی در موقعیت‌هایی عمل کند که گزینه‌های ارتباطی محدودی دارند؛ از جمله محیط‌های زیر آب که نور آنها کم و رطوبت آنها بالاست. همچنین، می‌توان از آن برای حسگرهای زیستی نوری پوشیدنی و سیستم‌های نوردرمانی در محیط‌های ناملایم استفاده کرد.
این پژوهش در مجله «Advanced Functional Materials» به چاپ رسید.
پایان
