پایگاه خبری دنیای برند – در کشورهایی با اقتصادهای پر درآمد، فقط ۱۲.۴ درصد از کارگران بطور متوسط کار خود اشتغالی دارند در حالی که در کشورهایی با اقتصاد کم درآمد، این رقم به ۸۱.۹ درصد افزایش می یابد.
اکثر مردم اقتصاد دیجیتال را با مهندسین کاملاً ماهر رایانه و متخصصان بازاریابی می شناسند، اما سربازان تجارت آن دسته از کارمندان خود اشتغال هستند، که رانندگان “اوبر” هستند و یا اینکه غذاها را تحویل می دهند.
شرایط کار آنها اغلب زیر سوال می رود. بنگاههای دیجیتالی معمولاً کارگران خود را بطور مستقیم استخدام نمی کنند و به اصطلاح اقتصاد گیگ (Gig Economy) ایجاد می کنند. روشی از اشتغال که در آن به جای کار کردن برای یک کارفرمای مشخص، افراد به کارهای پاره وقت و جدا از یکدیگر مشغول می‌شوند که هر کدام از آنها درآمد مجزای خود را دارند.
در اقتصاد گیگ، کارگران خود اشتغالی دارند در حالی که در حقیقت فقط برای یک شرکت واحد کار می کنند که هنوز لازم نیست مزایایی برای آنها فراهم کند. آنها فقط در صورت نیاز به نیروی کار دستمزد آن را پرداخت می کنند.
با نگاهی به وضعیت جهانی خود اشتغالی، مشخص می شود که در واقع رابطه معکوس بین نسبت کارگران خود اشتغالی و تولید ناخالص داخلی کشورهایشان وجود دارد. براساس داده های International Labour Organization، در کشورهایی با اقتصادهای پر درآمد، فقط ۱۲.۴ درصد از کارگران بطور متوسط کار خود اشتغالی دارند. این در حالی است که در کشورهایی با اقتصاد کم درآمد این رقم به ۸۱.۹ درصد افزایش می یابد.
در سال ۲۰۱۸ ، کشور بوروندی تقریبا ۹۵ درصد، بالاترین میزان خود اشتغالی جهان را داشته است. کشورهای عربی کمترین میزان خود اشتغالی را ثبت کردند. تنها ۳.۵ درصد از کارگران خود اشتغال دستمزدشان را در امارات متحده عربی در سال ۲۰۱۸ به دست آورده بودند. در قطر و کویت، این تعداد حتی به ترتیب ۱.۷ درصد و ۰.۴ درصد پایین تر بود.
درصد خوداشتغالی کشورهای جهان در سال ۲۰۱۸
