پایگاه خبری دنیای برند، سید علی دیانت در گفتگو با خبرگزاری خبرآنلاین با اشاره به اینکه صنعت فرش دستباف با موقعیت ویژه و خاصی روبروست، گفت: کسانی که در این حوزه فعالیت دارند، بافنده‌های بسیار ماهر هستند اما حقوق و دستمزد دریافتی این افراد کمتر از حقوق و دستمزد پرداختی به نیروی کار بخش صنعت است.
وی ادامه داد: از این رو خانم‌های جوان رغبت چندانی برای ورود به صنعت فرش دستباف نشان نمی‌دهند و ترجیح می‌دهند وارد حوزه‌ی فعالیت در بخش فرش ماشینی و صنعت شوند.
او با تاکید بر اینکه حوزه‌ی فعالیت فرش دستباف به دلیل همین موضوع با کاهش و کوچکی روبرو شده است، گفت: طبیعتا وقتی نیروی تازه‌نفس و جوان وارد این صنعت نشود، به تدریج با خروج نیروهای فعلی کار و کارگران بافنده، شاهد تحلیل رفتن این صنعت خواهیم بود.
او درباره‌ی دلایل وجود این مشکلات گفت: قیمت فرش دستباف در شرایط کنونی نیز به حدی بالا هست که از قدرت خرید خانوارها خارج باشد، از این رو اگر قرار باشد دستمزد کارگران را بالا ببرند، قیمت تمام شده‌ی فرش حتی بیش از این میزان افزایش می‌یابد و اگر قرار باشد این وضعیت ادامه یابد که طبیعتا روند کاهش تولید فرش دستباف اتفاق خواهد افتاد.
او این مشکل را گریبانگیر صنعت فرش دستباف مصرفی دانست و گفت: در حوزه‌ی تولید فرش دستباف ابریشم و ریزبافت با چنین معضلی مواجه نیستیم، این فرش‌ها حاشیه‌ی سود بالایی دارند چرا که مانند طلا هستند و برای پس‌انداز و حفظ قدرت خرید پول نیز کاربرد دارند اما فرش مصرفی دستباف کم‌کم در حال جایگزینی با فرش ماشینی است چرا که همان طور که گفتم نیروی کار شاغل در این صنعت نیز بسیار کم شده و ورودی چندانی به این صنعت نداریم.
او به مساله‌ی مهم کمبود کارگر در صنعت فرش ماشینی نیز اشاره کرد و گفت: ظرفیت خالی در این صنعت بالاست و ما به تعداد فرصت‌های شغلی کارگر آماده به کار نداریم. در حقیقت بسیاری از کسانی که در کاشان به دنبال کار می‌گردند، بیکار نیستند، این افراد «بهتریاب» هستند، یعنی شغل دارند اما به دنبال یافتن شغلی بهتر از شغل کنونی‌شان هستند و از این رو نیروی تازه‌نفس و بیکار واقعی کم داریم تا بتوانیم از ظرفیت‌های تولید فرش ماشینی بهره ببریم.
