محدودیت‌های ناشی از مقررات مالی و اختلافات درونی سبب شده تا عربستانی‌ها که سهام باشگاه نیوکاسل را خریداری کرده‌اند، نتوانند در لیگ برتر انگلیس در زمینه خرید بازیکنان بزرگ دست به ریخت‌وپاش مالی بزنند.
مهرماه امسال سومین سالگرد خریداری باشگاه انگلیسی نیوکاسل یونایتد توسط صندوق سرمایه‌گذاری دولتی عربستان سعودی (پیف) است.
سه سال پیش عربستان ۸۰ درصد سهام «مگ‌پایز» (لقب نیوکاسل به معنای زاغی‌ها به دلیل رنگ‌های سیاه‌وسفید آن) را خرید و یک‌شبه آن را عملاً به ثروتمندترین باشگاه فوتبال جهان تبدیل کرد.
بعد از آن خرید بحث‌برانگیز، وقتی طرفداران نیوکاسل با لباس شیخ‌های عرب در ورزشگاه حاضر شدند و پول‌های کاغذی را جلو دوربین‌ها نشان می‌دادند، مشخص بود چه انتظاری از مالک جدید باشگاه‌شان دارند. نه تنها طرفداران نیوکاسل، بلکه حتی هواداران سایر باشگاه‌ها فکر می‌کردند که نیوکاسل با خرید ستارگان متعدد و تشکیل تیمی گران‌قیمت به‌زودی از سایر رقیبان جلو بیفتد.
به‌ویژه وقتی تحول باشگاه‌های نظیر چلسی، منچسترسیتی و پاری‌سن‌ژرمن را در ۲۰ سال گذشته بعد از خریداری توسط سرمایه‌گذاران روسی، اماراتی و قطری تجربه کرده بودند. خود مالکان جدید نیوکاسل هم هدف‌گذاری کرده بودند که ظرف پنج سال اول این تیم به قهرمانی لیگ برتر برسد. اما واقعیت طور دیگری شد.
در سال اول هم به نظر می‌آمد همه چیز طبق برنامه پیش می‌رود. در آن فصل به لطف سرمایه‌گذاری‌های میلیونی و خرید چند بازیکن در پنجره زمستانی نیوکاسل توانست در لیگ برتر باقی بماند و یک سال بعد هم به لیگ قهرمانان راه پیدا کند.
اما از آن موقع تاکنون به نظر می‌آید که این پروژه دچار رکود شده است. در پنجره نقل و انتقالات تابستان امسال نیوکاسل تنها حدود ۶۰ میلیون پوند سرمایه‌گذاری کرد. این در حالی است که تابستان گذشته دو برابر این میزان پول خرج کرده بود. امسال حتی یکی از شش باشگاهی بود که در بازار نقل و انتقالات مازاد درآمد داشت.
کنترل هزینه‌ها و درآمدها
اما چگونه کار به اینجا رسید؟ چرا نیوکاسل همه پول‌اش را خرج نمی‌کند؟ پاسخ ساده به این سؤال مقررات کنترل و انضباط مالی یوفا و همین‌طور سازمان لیگ برتر انگلیس است. نیوکاسل همین امسال تا پایان سال مالی ۲۴-۲۰۲۳، که ۳۰ ژوئن بود، بایست بازیکن می‌فروخت تا شکاف خود در بودجه را پر و مقررات مالی لیگ برتر را برآورده کند. در غیر این صورت از این تیم امتیاز کسر می‌شد.
نیوکاسل در روز آخر به‌زحمت و در آخرین لحظه با فروش الیوت اندرسون و یانکوبا مینته توانست ۶۵ میلیون پوند لازم را فراهم کند تا کسری بودجه نداشته باشد.
بر اساس مقررات جدید «پایداری مالی»، و پیش از آن «بازی جوانمردانه» یوفا، باشگاه‌ها می‌توانند حداکثر ۷۰ درصد درآمد عملیاتی خود را صرف خرید و پرداخت دستمزد بازیکنان و همین‌طور کارمزد مدیر برنامه‌ها کنند.
علاوه بر آن سرمایه‌گذاران و مالکان می‌توانند کسری را در سه سال، آن هم تا سقف مشخصی جبران کنند. اما سخت‌گیری مقررات مالی تنها در کنترل هزینه‌ها نیست. این که این درآمدها چگونه حاصل می‌شوند هم کنترل می‌شوند.
یوفا و لیگ برتر در این کنترل‌ها با تجربیات سال‌های اخیر، به‌ویژه در مورد باشگاه‌هایی مثل منچسترسیتی که در مالکیت هلدینگ گروه سیتی فوتبال متعلق به «گروه ابوظبی یونایتد» قرار دارد، سخت‌گیرتر شده‌اند. این گروه متعلق به شرکت سرمایه‌گذاری شیخ منصور بن زاید آل نهیان، معاون نخست‌وزیر امارات متحده عربی است. این سخت‌گیری‌ها باعث شده تا این باشگاه‌ها دیگر نتوانند هر نوع اعانه و تزریق پول توسط مالکان‌شان را در قالب قرادادهای اسپانسرینگ تحت عنوان درآمد عملیاتی ثبت کنند.
بر اساس این مقررات جدید یوفا و لیگ برتر ارزش قراردادهای اسپانسرینگ را با توجه به معیارهای مختلف و شرایط بازار بررسی می‌کنند تا منصفانه و واقع‌بینانه باشند.
به این محدودیت‌ها که دست‌وبال نیوکاسل و مالکان سعودی‌اش را برای ریخت‌وپاش بسته است، باید اختلافات درونی باشگاه را هم که با آمدن پل میچل به‌عنوان مدیر ورزشی جدید آغاز شد، اضافه کرد.
میچل ۴۲ ساله که پیش از آن در باشگاه‌های موناکو و بروژ کار می‌کرد، سیاست‌های نقل‌وانتقالات نیوکاسل را به دست گرفته و اختیارات ادی هو، سرمربی باشگاه، را محدود کرده است.
او چندی پیش در نشستی خبری از «رویه استراتژیک جدید» در نقل‌وانتقالات خبر داد که به گفته او باشگاه پیش از آن در دو سال و نیم گذشته نداشته است. پیش از او همه چیز در دست هو بود.
اما در بازار نقل و انتقالات این فصل، او که بنا بر گزارش رسانه‌ها یکی از گزینه‌های سرمربیگری تیم ملی انگلیس هم هست، عملاً حرفی برای گفتن نداشت و بازیکنان مورد نظر خود را هم نتوانست به خدمت بگیرد. این تغییرات منجر به اختلاف این دو شده است تا حدی که این دو از طریق رسانه‌ها جواب همدیگر را می‌دادند.
واقعیت این است که نیوکاسل بر خلاف باشگاهی مثل چلسی در سال‌های گذشته نتوانسته با فروش بازیکنان درآمدزایی کند و اغلب بازیکنانش به‌عنوان بازیکن آزاد جدا شده‌اند. برای همین هم از زمانی که عربستان باشگاه را خرید، نتوانسته‌اند بیش از ۳۰۰ میلیون یورو برای خرید بازیکن خرج کنند.
راه نیافتن نیوکاسل به هیچ‌یک از رقابت‌های اروپایی این فصل محدودیت‌های مالی باشگاه را پررنگ‌تر هم کرد و دست مدیریت جدید را در خرید بازیکنان بیشتر بست.
نارضایتی «پیف»
همه این تحولات و محدودیت‌ها از قرار معلوم موجب نارضایتی مالکان عربستانی شده است. روزنامه بریتانیایی دیلی میل روز جمعه (۴ اکتبر) خبر داد که یک هیات بلندپایه از صندوق سرمایه‌گذاری عمومی عربستان سعودی (پیف) جمعه پیش از آن به نیوکاسل سفر کرده و در یک «نشست شرکا» با مسئولین باشگاه دیدار کرده‌اند.
به نوشته دیلی میل این نشست با توجه به محدودیت‌های ناشی از مقررات مالی و ضرورت افزایش درآمدهای عملیاتی برای مقابله با آنها، «اهمیت استراتژیک بسیار بالایی» داشت. به نوشته این روزنامه علاوه بر این چندین جلسه داخلی هم درباره مسائل مالی و برنامه‌ریزی برگزار شده است.
دیلی میل به نقل از چند منبع که نامی از آنها نبرده گزارش داده که «پیف» از روند این تحولات در سه سال گذشته و تنش‌ها در باشگاه «ناخشنود» است. به‌ویژه فروش لحظه آخری دو بازیکن در ماه ژوئن به‌منظور پر کردن شکاف بودجه و فرار از کسر امتیاز از نگاه مالکان سعودی مایه «شرمساری» بوده است.
تأخیر در گرفتن مجوز برای بازسازی توسعه ورزشگاه سنت جیمز پارک هم که برای افزایش درآمدهای تجاری حیاتی است، به این نارضایتی اضافه کرده است. دیلی میل نوشته که طرفداران نیوکاسل نگران هستند که این باشگاه مانند روز اول دیگر اولویت اصلی مالکان عربستانی‌اش نباشد.
منبع: اتاق ایران آنلاین
