ربات‌های تغییر شکل دهنده که با الهام از اوریگامی ساخته می‌شوند، می‌توانند به ساخت زیستگاه در فضا کمک کنند. این ربات‌های قابل تنظیم می‌توانند به صورت مسطح پرتاب و سپس در فضا مونتاژ شوند.
به گزارش پایگاه خبری دنیای برند به نقل از ایسنا، یک ربات «تغییر شکل دهنده» جدید طراحی شده است که می‌تواند روزی برای ساختن زیستگاه در فضا مورد استفاده قرار گیرد.
به نقل از اسپیس، مهندسان دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی(ایالت NC) یک ساختار مکعبی پلاستیکی ایجاد کرده‌اند که تنها با استفاده از سه موتور فعال می‌تواند به بیش از ۱۰۰۰ پیکربندی مختلف تبدیل شود. طراحی آنها که عمدتا از هنر تا کردن کاغذ اوریگامی الهام گرفته شده، راه کارآمدتری برای ارسال ساختارهای مونتاژ شونده به فضا است که در آنجا ربات می‌تواند برای اهداف مختلف، از جمله حمل بار به وسیله مورد نیاز تبدیل شود.
آنتونیو دی لالو(Antonio Di Lallo)، نویسنده اول این مطالعه و محقق فوق دکتری می‌گوید: ما فکر می‌کنیم که می‌توان از این ربات‌ها به عنوان زیستگاه‌های فضایی قابل استقرار و تنظیم استفاده کرد. این ماژولار است، بنابراین می‌توانید آن را به شکل مسطح به فضا بفرستید و آن را به عنوان یک پناهگاه یا زیستگاه مستقر کنید و پس از استفاده آن را جمع کنید.
ربات‌های تغییر شکل دهنده از ۳۶ مکعب توخالی و پلاستیکی چاپ سه‌بعدی شده تشکیل شده‌اند که با لولاهای چرخان مونتاژ شده‌اند. برخی از لولاها با سوزن‌های فلزی ثابت می‌شوند، در حالی که برخی دیگر به صورت بی‌سیم با یک موتور فعال می‌شوند. محققان توانستند ساختارهای رباتیک را به اشکال مختلف، از تونل‌ها و پل‌ها گرفته تا سازه‌های معماری چند طبقه، تبدیل کنند.
جی یین(Jie Yin)، یکی از نویسندگان این مطالعه و دانشیار مهندسی مکانیک و هوافضا می‌گوید: سوالی که ما می‌پرسیم این است که چگونه می‌توان به تعدادی اشکال همه‌کاره با کمترین تعداد محرک‌های نیرومند برای تغییر شکل دست یافت.
در فرآیند تغییر شکل، ربات‌های ترانسفورماتور قادر به حرکت به جلو، عقب و پهلو هستند. ربات‌ها می‌توانند نسبتا سریع از شکل مسطح یا کاملا باز به یک مکعب بزرگ‌تر جعبه مانند یا ساختار کاملا بسته تبدیل شوند. آنها همچنین می‌توانند باری حدود سه برابر وزن خود را حمل کنند و از یک سطح شیب‌دار بالا بروند.
یانبین لی(Yanbin Li)، یکی از نویسندگان این مطالعه و محقق فوق دکتری می‌گوید: ما می‌خواهیم ساختار محکم‌تری بسازیم که بتواند بارهای بزرگتری را تحمل کند. همچنین می‌خواهیم ساختارهای خود را با کاربردهای واقعی مانند ربات‌های فضایی آزمایش کنیم.
یافته‌های آنها در روز ۲۶ ژوئیه در مجله Nature Communications منتشر شد.
پایان
