ممکن است ندانید اما میدان مغناطیسی زمین یک دنباله دارد. همانطور که باد خورشیدی به سیاره ما برخورد می‌کند، نوعی سایه طولانی از خود بر جای می‌گذارد. دانشمندان آن را دُم مغناطیسی می‌نامند. به طور معمول، دُم مغناطیسی با طوفان‌های مغناطیسی پراکنده می‌شود. اما در چند سال گذشته، دانشمندان با یک راز در دُم مغناطیسی مواجه شده‌اند و آن یک طوفان گم شده است.
به گزارش پایگاه خبری دنیای برند به نقل از ایسنا، دانشمندان نشانه‌ای از یک طوفان پیدا کرده‌اند، اما هیچ طوفانی برای همراهی با آن وجود نداشته است. ماموریت چند مقیاسی مغناطیسی ناسا(MMS) اکنون در حال بررسی این موضوع است.
به نقل از اسپیس، ماموریت چند مقیاسی مغناطیسی ناسا متشکل از چهار ماهواره است که همه با موشک اطلس ۵(Atlas V) در سال ۲۰۱۵ پرتاب شدند. از آن زمان، این گروه چهارجانبه در حال مطالعه مگنتوپوز زمین هستند. مگنتوپوز مرز بین مگنتوسفر و پلاسمای اطراف آن است. مگنتوپوز دائما با اتصالات مجدد مغناطیسی شعله‌ور می‌شود که زمانی رخ می‌دهد که خطوطی که یک میدان مغناطیسی را تشکیل می‌دهند به هم می‌رسند، از هم جدا می‌شوند و سپس دوباره به هم می‌پیوندند و موج‌های درخشانی از گرما و انرژی جنبشی ایجاد می‌کنند. اگر این اتصالات مجدد در جو زمین اتفاق بیفتد، می‌تواند باعث ایجاد شفق‌های قطبی شود.
دانشمندان این طوفان‌ها را طوفان فرعی می‌نامند. در سال ۲۰۱۷، ماموریت چند مقیاسی مغناطیسی نشانه‌های اتصال مجدد مغناطیسی یک طوفان فرعی را مشاهده کرد اما هیچ طوفان فرعی واقعی برای همراهی با آن وجود نداشت. یک طوفان فرعی باید با جریان‌های الکتریکی شدید و نوسانات میدان مغناطیسی همراه باشد، اما ماموریت چند مقیاسی مغناطیسی ردی از هیچ کدام را مشاهده نکرد.
اندی مارشال(Andy Marshall)، یک دانشجوی فوق دکترا در موسسه تحقیقاتی جنوب غربی، می‌گوید: ما به حرکت خطوط میدان مغناطیسی در مقیاس جهانی نگاه نکرده‌ایم، بنابراین ممکن است این طوفان فرعی غیرمعمول یک اتفاق بسیار محلی باشد که ماموریت چند مقیاسی مغناطیسی آن را مشاهده کرده است. و اگر اینطور نباشد، می‌تواند درک ما را از رابطه بین اتصال مجدد سمت دُم و طوفان‌های فرعی تغییر دهد.
بنابراین، برای سال آینده، ماموریت چند مقیاسی مغناطیسی اتصالات مجدد مغناطیسی را در میدان مغناطیسی واقعی زمین اندازه‌گیری می‌کند، در حالی که دانشمندان روی زمین شبیه‌سازی‌هایی از میدان مغناطیسی انجام می‌دهند تا بفهمند چگونه رفتار می‌کند. با مقایسه این دو، دانشمندان امیدوارند که بتوانند با درک بهتر رابطه دقیق بین اتصال مجدد و رویدادهایی که ایجاد می‌کنند، این معما را حل کنند.
پایان
