۲۷ سال برنامه‌های «راه شب» را اجرا کردم

چند سالی می‌شود که وارد دهه هشتم زندگی‌اش شده. امسال چهارم اردیبهشت شمع تولد ۸۴ سالگی‌اش را با حضور خانواده گرم و صمیمی رادیو فوت می‌کند. هنوز سر زنده است و از تک و تا نیفتاده است. عده‌ای می‌گویند رادیو که سهل است، دوره تلویزیون و سینما هم به سر آمده است. اما هنوز گوش‌ها برای شنیدن موج رادیو تیز می‌شود و رسانه‌های جدید نتوانستند جای پای سنتی‌ها را بگیرند. علی بخشی‌زاده، معاون رسانه گرم رادیو از افزایش مخاطبان رادیو نسبت به سال گذشته می‌گوید. علیرضا جاویدنیا، بازیگر و گوینده رادیویی هم از ابراز محبت شنوندگانی می‌گوید که حتی از امریکا و اروپا موج رادیو را می‌چرخانند، تا حالی از وطنشان بگیرند. عذرا وکیلی، گوینده پیشکسوت رادیو از حال خوب رادیو خبر می‌دهد، که با ورود به ۸۴ سالگی هنوز سر زنده است. 

به گفته جاویدنیا، الان رادیو به همت بچّه‌هایی که عاشقانه برای رادیو کار می‌کنند، سرحال و سرپا ایستاده است. البته حال رادیو می‌تواند بهتر از این باشد. حال عوامل رادیو بستگی به خواسته‌هایشان دارد. البته الان در شرایط فعلی مشکلات کم نیست. ما کمبود‌هایی داریم، ولی این مشکلات باعث نمی‌شود بچّه‌ها از کارشان بزنند. ما مشکلات معیشتی، مالی، دستمزد و … داریم. بعضی‌ها ممکن است نتوانند اجاره خانه‌شان را تهیه کنند. بعضی‌ها در کنار رادیو به سراغ شغل‌های دیگری می‌روند. باید حال رادیو بهتر باشد. نباید بگذاریم رادیو به سکته بیفتد. 

مجری با سابقه رادیو ایران ادامه داد: شما نگاه کنید می‌بینید مردم رادیو را دوست دارند و تماس می‌گیرند. من ۲۷ سال برنامه‌های «راه شب» اجرا می‌کردم. در سال ۱۳۹۷ حمله قلبی داشتم و چند صباحی اجرا نمی‌کردم. الان که دوباره اجرا را شروع کردیم، همچنان مردم پای کار هستند. آنها فامیل من یا تهیه‌کننده نیستند، عشقِ ما هستند. بعد از خدا مردم امید ما هستند. مردم قابل احترامند و ما باید حرمت را نگه داریم. 

وی در پاسخ به این سوال که ۸۴ سال برای رادیو سن کمی نیست! علاوه‌بر آن رقیب‌های رادیو زیاد است و بعضی‌ها می‌گویند کسی رادیو گوش نمی‌کند! توضیح داد: بیخود می‌گویند. ما ثابت می‌کنیم مردم رادیو گوش می‌کنند. اگر از خودمان می‌گویند کسی رادیو گوش نمی‌کند، به او می‌گویم تو بیخود می‌کنی پای میکروفن رادیو می‌آیی. 

جاویدنیا در پاسخ به این سوال که مسلماً از همکاران رادیو چنین حرفی نمی‌زنند، گفت: چرا من از همکاران خودم هم شنیدم. فلان شخص می‌گوید کی رادیو گوش می‌کند! من می‌گویم تو برای چی می‌آیی دستمزد رادیو بگیری؟ برو خونت! اصلاً برای چه آمدی؟ ولی ما ایستادیم. من و تو باید کاری کنیم، که شنونده‌مان از دست نرود. نه اینکه به رادیویی که کار می‌کنیم، متلک بگوییم. رادیویی که از تو شخصیت ساخته است. تو باید حرمت رادیو را نگه داری. 

به گفته این گوینده پیشکسوت، شبکه‌های رادیویی زیاد است، رقیب وجود دارد، اما ما باید کار خودمان را بکنیم. ایرانی که از آن سر دنیا تماس می‌گیرد، از پشت‌بام نیفتاده، که مغزش تکان خورده باشد! می‌خواهد صدای وطنش را بشنود. در برنامه‌های خودمان تماس‌هایی از کشور‌های حاشیه خلیج فارس تا تاجیکستان، افغانستان، امریکا و اروپا داشتم. ایرانی‌ها ایرانشان را دوست دارند.