واقعیت مجازی می‌تواند به فضانوردان کمک کند تا در حین بازگشت به زمین و در فرآیند بازیابی از آب دریازده نشوند.
به گزارش پایگاه خبری دنیای برند به نقل از ایسنا، ماه گذشته، چهار فضانورد بعدی ماه پس از یک ماموریت طولانی، عملیات بازیابی از اقیانوس را انجام دادند.
به نقل از اسپیس، در اقیانوس آرام در سواحل سن‌دیگو، به فضانوردان ماموریت آرتمیس ۲ کمک شد تا از یک فضاپیمای مدل اوریون خارج شوند تا یاد بگیرند که چگونه پس از ماموریت سرنشین‌دار به دور ماه که قرار بود در ماه سپتامبر سال ۲۰۲۵ پرتاب شود، از کپسول خارج شوند. در طول تمرین‌های بازیابی از اقیانوس، کارمندان ناسا و نیروی دریایی ایالات متحده حضور داشتند.
این طبیعی است که به هر حال هنگام بازگشت به گرانش زمین پس از چند روز یا چند ماه شناور بودن در فضا احساس ناراحتی کنید، اما اضافه شدن موج‌های اقیانوس می‌تواند مشکل‌ساز باشد. خوشبختانه، فناوری جدید واقعیت مجازی(VR) ممکن است به فضانوردان کمک کند تا در هنگام بازگشت به زمین احساس بد کمتری داشته باشند.
دریازدگی مشکلی است که حتی اگر از فضا برنگردید نیز ممکن است به آن دچار شوید. بنابراین، دانشگاه کلرادو بولدر آزمایش‌های متعددی را برای کمک به مبارزه با این احساس بد در فضانوردان انجام می‌دهد و به دهه‌ها تحقیق در این زمینه می‌افزاید.
یکی از آزمایش‌های آنها این بود که داوطلبان را وارد یک سانتریفیوژ کرد تا در آنجا فضانوردان در محیطی شبیه‌سازی‌شده به‌طور جداگانه به مدت یک ساعت بچرخند. این حرکت تقلیدی از بی‌نظمی است که فضانوردان به طور ناگهانی در اثر ریزگرانش تجربه می‌کنند.
سپس شرکت‌کنندگان در یک «سورتمه» قرار داده شدند تا بسته به مدت زمانی که دوام می‌آوردند، تا یک ساعت به جلو و عقب تکان داده شوند. اما اگر می‌توانستند این شرایط را تحمل کنند، عینک‌های واقعیت مجازی که به سر آنها بسته شده بود، مدت زمانی را که می‌توانستند تحمل کنند بررسی می‌کرد.
نیمی از ۳۰ داوطلب فقط یک نقطه سفید در پس زمینه سیاه داشتند تا روی آن تمرکز کنند، در حالی که نیمی دیگر جنگل دیجیتال کامل با چند انسان کارتونی را تماشا می‌کردند. جنگل، درختان و مردم به این طرف و آن طرف حرکت می‌کردند. ۱۲ نفر از ۱۵ کاربری که جنگل را تماشا می‌کردند توانستند کل زمان را تحمل کنند. در مقایسه با پنج نفر از ۱۵ نفری است که به نقطه نگاه می‌کردند توانستند این کار را انجام دهند.
تیلور لونر(Taylor Lonner)، دانشجوی فارغ التحصیل، در میان تیمی است که جنبه‌های بیماری حرکتی را مطالعه می‌کند و می‌گوید فضانوردان پس از بازگشت به زمین به تمام کمک‌هایی که می‌توانند دریافت کنند، نیاز خواهند داشت.
این نه تنها در مورد اوریون، بلکه در مورد فضاپیمای کرو دراگون اسپیس‌ایکس که به طور منظم برای بازگشت پس از مأموریت‌های ایستگاه فضایی بین‌المللی استفاده می‌شود، صادق است.
لونر می‌گوید: اگر به اوریون و دراگون نگاه کنید، تنها چند پنجره دریچه‌ای وجود دارد که واقعا برای ارائه دید ثابتی از زمین به فضانوردان کافی نیست.
این شرایط برای گردشگران فضایی نیز مناسب نخواهد بود.
پایان
