یک گزارش جدید که به ۷ سال پس از توافق پاریس می‌پردازد، نشان می‌دهد که تنها ۵۷ شرکت ۸۰ درصد کربن دی اکسید جهان را تولید کرده‌اند.
به گزارش پایگاه خبری دنیای برند به نقل از ایسنا، سال گذشته به عنوان گرم‌ترین سال ثبت‌شده مطرح شد و زمین به سمت گرمایش جهانی ۲.۷ درجه پیش می‌رود، با این حال بزرگترین تولیدکنندگان سوخت فسیلی و سیمان نسبت به تغییرات آب و هوایی بی‌توجهی نشان می‌دهند و همواره در حال بدتر کردن اوضاع هستند.
به نقل از انگجت، گزارش جدید پایگاه داده کربن میجرز(Carbon Majors) نشان می‌دهد که تنها ۵۷ شرکت مسئول ۸۰ درصد انتشار کربن دی اکسید جهانی بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۲ بوده‌اند. این عدد نشان‌دهنده تولیدکنندگان در سراسر جهان است که ۸۷ درصد از تولیدکنندگان در آسیا، ۵۷ درصد در اروپا و ۴۳ درصد در آمریکای شمالی را شامل می‌شود.
با اینکه نزدیک به ۲۰۰ کشور توافقنامه پاریس را در سال ۲۰۱۵ تصویب کردند و متعهد شدند که انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهند، با این حال ۵۸ شرکت از ۱۰۰ شرکت دولتی و سرمایه‌گذار در پایگاه داده‌های Carbon Majors تولید خود را در سال‌های پس از آن افزایش داده‌اند.
مؤسسه بررسی آب و هوای «کربن میجرز» در سال ۲۰۱۳ راه‌اندازی شد تا تولیدکنندگان سوخت فسیلی را پاسخگو نگه دارد.
آژانس بین‌المللی انرژی نیز دریافته است که مصرف زغال سنگ در طول این ۷ سال، ۸ درصد افزایش یافته و به ۸.۳ میلیارد تن رسیده است که یک رکورد بالا است.
در این گزارش، شرکت دولتی زغال سنگ هند به عنوان یکی از سه تولیدکننده برتر کربن دی اکسید معرفی شده است. شرکت انرژی دولتی گازپروم روسیه و شرکت نفت دولتی آرامکوی عربستان نیز ۳ عدد از بدترین متخلفان هستند.
شرکت اکسون موبیل نیز در صدر فهرست شرکت‌های متعلق به ایالات متحده قرار دارد که ۱.۴ درصد از انتشار کربن دی اکسید جهانی را رقم می‌زند.
زپورا برمن، رئیس پیمان منع گسترش سوخت‌های فسیلی در بیانیه‌ای، گفت: این شرکت‌ها میلیاردها دلار سود کرده‌اند، در حالی که مشکل را انکار می‌کنند و سیاست‌های آب و هوایی را به تعویق می‌اندازند و مانع ایجاد می‌کنند. آنها میلیون‌ها دلار را صرف کمپین‌های تبلیغاتی برای بخشی از یک راه حل پایدار می‌کنند و در عین حال به سرمایه‌گذاری در استخراج بیشتر سوخت‌های فسیلی ادامه می‌دهند.
وی افزود: این یافته‌ها تاکید می‌کنند که ما بیش از هر زمان دیگری نیاز داریم که دولت‌هایمان در مقابل این شرکت‌ها بایستند و ما همچنین به یک همکاری بین‌المللی جدید از طریق معاهده سوخت‌های فسیلی برای پایان دادن به گسترش سوخت‌های فسیلی و تضمین یک گذار واقعاً عادلانه نیاز داریم.
پایان
