بسیاری از ما به اندازهای که میدانیم باید مصرف کنیم، میوه و سبزیجات نمیخوریم، اما ممکن است این هدف اکنون کمی دست یافتنیتر باشد. دانشمندان اسپانیایی یک «کاهوی طلایی» جدید با مواد مغذی ۳۰ برابر بیشتر از خوراکیهای سبز معمولی ساختهاند.
به گزارش پایگاه خبری دنیای برند به نقل از ایسنا، کاهو هیجانانگیزترین سبزی نیست، اما اغلب آن را در کنار ساندویچها، خورشتها و سایر وعدههای غذایی به عنوان راهی برای به دست آوردن مواد مغذی اضافی خواهید یافت. اما شاید راهی برای به دست آوردن مزایای سلامتی بیشتر از کاهو وجود داشته باشد.
به نقل از نیواطلس، گروهی از موسسه تحقیقاتی زیست شناسی مولکولی و سلولی گیاهی(IBMCP) یک کاهوی ساده را برای تقویت مواد مغذی آن مهندسی ژنتیکی کرده است. به طور خاص، آنها سطح آنتی اکسیدانی به نام بتاکاروتن را افزایش دادند که بدن شما برای ساختن ویتامین A از آن استفاده میکند. این برای بینایی سالم، عملکرد سیستم ایمنی و رشد سلولی مهم است و تصور میشود در برابر آلزایمر، بیماریهای قلبی و برخی از انواع سرطان محافظت ایجاد کند.
بتاکاروتن معمولا به مقدار زیاد در سبزیجاتی مانند هویج، کدو تنبل و سیب زمینی شیرین یافت میشود. همانطور که ممکن است حدس بزنید، رنگ رایج در بین سبزیجات دارای این ماده، نارنجی است و این کاهوی جدید نیز از این قاعده مستثنی نیست. مقادیر بیشتری از بتاکاروتن برگها را به رنگ زرد قابل توجهی در میآورد و از این رو به آن، کاهوی طلایی میگویند.
سطح بتاکاروتن در برگ کاهوی طلایی تا ۳۰ برابر بیشتر از کاهوی معمولی بود و این آنتی اکسیدانها از نظر زیستی در دسترستر بودند، به این معنی که سیستم گوارشی ما میتواند آنها را راحتتر از غذا استخراج کند.
با این حال، افزایش این سطوح ساده نبود. بتاکاروتن به طور معمول در کلروپلاستهای گیاه که ساختارهای سلولی هستند که فتوسنتز را انجام میدهند، تولید میشود، اما اگر بیش از حد آن را انباشته کنید، توانایی گیاه برای دریافت انرژی از نور خورشید کاهش مییابد. بنابراین، محققان راهی برای انتقال آنتی اکسیدان به قسمتهای مختلف سلولهای گیاهی پیدا کردند.
نویسنده اصلی این مطالعه میگوید: کار ما با موفقیت بتاکاروتن را در محفظههای سلولی تولید و انباشته کرده است. این کاهوی طلایی به زودی میتواند به سالاد بهبود یافته ژنتیکی با تربچه و نخود مغذیتر و گوجه فرنگی و سیب زمینی بنفش غنی از آنتی اکسیدان اضافه شود.
این تحقیق در مجله Plant منتشر شد.
پایان