پایگاه خبری دنیای برند -نام دیور، از نام طراح معروف کریستین دیور گرفته شده‌است، که امپراتوری طراحی لباس زنانه خود را در سال ۱۹۴۶ پایه‌ریزی کرد.
خیاطی زنانه‌دوزی کریستین دیور، تنها بخشی از خانه دیور است، که لوازم مختلفی شامل: لباس زنانه، وسایل لوکس، لباس‌های مردانه و جواهرات را تولید می‌نماید. امروزه دیور ۱۶۰ بوتیک در سراسر دنیا را، اداره می‌نماید.
رقبای زیادی برای این شرکت وجود دارند، که شناخته شده‌ترین آنها عبارتند از: شنل، لویی ویتون، گوچی، ورساچه، همچنین افراد مشهور زیادی، در لباس‌های با طراحی دیور، در ۶، ۷ دهه گذشته، در انظار دیده شده‌اند…
خانه مد دیور
خانه مد دیور در تاریخ ۱۶ دسامبر ۱۹۴۶ در یک خانه شخصی در شهر پاریس تأسیس شد. اگرچه، سال ۱۹۴۷ که سال گشایش آن بوده‌است، به عنوان تاریخ تأسیس آن، به حساب می‌آید.
دیور توسط تاجر ثروتمندی به نام مارسل بوساک حمایت مالی می‌شد. خیاطی جدید بخشی از فعالیت تجاری یکپارچه منسوجات شد که توسط بوساک اداره می‌شد. سرمایه اولیه آن مبلغ ۶ میلیون فرانک فرانسه بود و ۸۰ نفر کارمند داشت. این شرکت برای بوساک تنها جنبه سرگرمی داشت و همین مسئله به شخص دیور، این امکان را داد، تا بتواند از توانایی خود در طراحی استفاده نماید و حقوق دریافتی خود را افزایش دهد.
شوی لباس نیو لوک
اولین شوی لباس دیور، با نام «نیو لوک» (new look) (به‌معنی نگاه جدید) در سال ۱۹۴۷ برای فصول بهار و تابستان با ۹۰ مدل و ۶ مانکن در سالن دفتر مرکزی کریستین دیور، برگزار شد.
برای رد محدودیت استفاده از پارچه، دیور ۲۰ یارد پارچه را، به صورت افراطی در نوآوری‌های خود به‌کار برد. این طراحی شامل شانه‌های گرد، کمربندی که محکم بسته می‌شد و دامن‌های حجیم و پف‌دار بود.
با گذشت زمان «نیو لوک» به محبوبیت رسید و به اندازه سال‌ها از مد و از دیگر رقبا جلو افتاد. اشخاص معروف هالیوود و اروپایی‌های ثروتمند، مشتری‌های دائمی این لباس‌ها شدند و پاریسی که بعد از جنگ جهانی دوم جایگاه خود را در مد و طراحی، از دست داده بودند، با «نیو لوک» دیور توانستند، به جایگاه خود بازگردند.
عطر دیور
به گفته سازمان دیور، سال ۱۹۴۷ سالی بود که کریستین دیور، اولین عطر خود را، با نام میس دیور (Miss Dior) ارائه نمود. دیور صنعت عطرسازی را با عطر میس دیور، که به یاد خواهرش کاترین دیور نام‌گذاری شده بود، با یک حرکت انقلابی روبه‌رو کرد.
شرکت کریستین دیور، دارای ۲۵٪ درصد از سهام، شرکت عطریات کاتی ۳۵٪ درصد از سهام و شرکت بوساک ۴۰٪ درصد از سهام تجارت عطر را، در دست داشتند.
توسعه و مرگ دیور
در سال ۱۹۵۰ یکی از مدیران، تحت لیسانس قراردادن کالاهای لوکس را، با حک کردن نام تجاری کریستین دیور روی آنها، به صورت قابل مشاهده طراحی نمود. این طرح اولین بار روی کراوات‌ها اجرا شد و به سرعت روی جوراب، کلاه، دستکش، کیف دستی، جواهرات و دستمال سر، انجام گرفت و از اینجا بود، که تحت لیسانس قراردادن محصولات پوشاک، مورد توجه قرار گرفت و سپس توسط سایر خیاطان نیز، از این روش، پیروی شد.
در سال ۱۹۵۷ دیور پس از سومین حمله قلبی در گذشت و شرکت از خلاقیت‌های بی‌نظیر او بی‌نصیب ماند. با مرگ او، بخش طراحی دچار بی‌نظمی شد و «جیکوس روئیت» مدیرعامل وقت شرکت دیور، تصمیم گرفت که فعالیت در سراسر دنیا را متوقف نماید. اما این مسئله از طرف هیچ‌کس قابل قبول نبود و وجود «میسون دیور» که یکی از دلایل ثبات مالی شرکت بود، اجازه این کار را نداد. برای اینکه روئیت بتواند نام دیور را به جایگاه خود بازگرداند، در همان سال جوان ۲۱ ساله‌ای به نام «ایو سن لوران» را برای مدیریت هُنری شرکت دیور، پیشنهاد کرد.
لوران توانست با استفاده از پارچه و با توجه به چیزهایی که دیور طراحی کرده بود، لباس‌های جدیدی که پوشیدن آنها ساده‌تر و جنس آنها نیز لطیف‌تر بود را، طراحی نماید و با این کار او به یک قهرمان در تشکیلات دیور، تبدیل شد.
شرکت کریستین دیور اولین دفتر خود را در میلان در سال ۲۰۰۲ افتتاح کرد و ۱۳۰ جایگاه با فعالیت کامل را اداره نمود. دومین دفتر دیور، آن سوی آب‌ها در تاریخ ۷ دسامبر ۲۰۰۳ در منطقه اوموته‌ساندو توکیو گشایش یافت.
برنار آرنو
برنار آرنو با کمک بخش بنگاه سرمایه‌گذاری بانک لازارد و استفاده از سوبسیدهای اعطایی از سوی دولت فرانسه، در ازای اینکه شرکت تعدیل نیرو نداشته باشد، شرکت کریستین دیور را خرید، که در بحران ورشکستگی به سر می‌برد.
در واقع دولت فرانسه به دنبال کسی می‌گشت، تا این امپراتوری نساجی را، که شرکت‌های بسیاری زیرمجموعه آن بودند، بدست گیرد. خانواده آرنو تنها مبلغ ۱۵ میلیون دلار برای خرید این شرکت هزینه کرده و ۸۰ میلیون دلار باقی‌مانده را، بانک لازارد تأمین نمود. دلیل اصلی آرنو برای خرید این شرکت، به دست آوردن برند مشهور دیور بود، تا پایه‌ای باشد برای راه‌اندازی یک «سوپرمارکت کالاهای لوکس» که طبقه متوسط جامعه بتوانند، از آن خرید کنند. آرنو به سرعت دیور را گسترش داد تا برندهای جدیدی مثل خانه مد کریستین لاکروا و سلین (که کالاهای چرمی تولید می‌کردند) را نیز دربرگیرد.
کمی بعد آرنو مجبور شد تقریباً تمام سرمایه شرکت را به قیمت ۴۰۰ میلیون دلار فروخته و تنها برند کریستین دیور و فروشگاه «لوبن‌مارشه» را نگه دارد. این فروش، او را قادر ساخت تا ۱٫۸ میلیارد دلار از سهام شرکت LVMH را، در سال ۱۹۸۹ خریداری کند، تا به این طریق کنترل ۲۴٪ درصد از این گروه را در اختیار گیرد.
ال و ام هاش
کمی پس از خریداری ۲۴٪ درصد از سهام ال و ام هاش، بین آرنو و هنری راکمیه؛ رئیس قبلی شرکت لویی ویتون که از شرکت‌های تابعه ال و ام هاش بود، درگیری بر سر قدرت آغاز گردید.
در عرض کمی بیش از یک سال، آرنو در منازعات دادگاه پیروز و راکمیه از کار برکنار شد. آرنو در دهه ۱۹۹۰ با خرید ده‌ها تولیدکننده کالاهای لوکس در اروپا، آمریکای شمالی، آسیا، آمریکای جنوبی و استرالیا دو شرکت دیور و ال‌وام‌هاش را تبدیل به امپراتوری بزرگ کالاهای لوکس نمود.
کریستین دیور و ال و ام هاش در مجموع ۵۰ مارک از معروف‌ترین تولیدات لوکس جهانی را در اختیار دارند. از جمله برندهای زیرمجموعه کریستین دیور می‌توان به لویی ویتون، موت ات چاندون و هنسی اشاره کرد.
سهامداران
در سال ۲۰۱۱ شرکت ال و ام هاش برنار آرنو سهام‌دار اصلی شرکت کریستین دیور محسوب شده و ۶۹٫۹۶٪ درصد از سهام و ۸۲٫۸۶٪ درصد آرای شرکت دیور را در اختیار داشته‌است.
در پایان سال مالی ۲۰۱۰ دیور ۴۲٫۳۶٪ درصد از سهام ال و ام هاش و ۵۹٫۰۱٪ درصد آرای آن را دارا بود. در پایان سال مالی ۲۰۰۹ درآمد شرکت دیور ۱۷٫۷۵ میلیارد یورو، درآمد عملیاتی ۳٫۱۶۴ میلیارد یورو، سود ۶۹۵ میلیون یورو، دارایی کل ۳۶٫۲۵ میلیارد یورو و حقوق صاحبان سهام ۱۶٫۱۲ میلیارد یورو بوده‌است و تعداد ۷۳٫۱۵۰ کارمند در این شرکت، مشغول به کار بوده‌اند.