بی اعتمادی عمیق مردم به سیاست گذاری های اقتصادی دولت و عدم احساس امنیت اقتصادی موجب شده تا جو روانی وذهنی ایجاد شده در جامعه مردم را به سمت الگوی تقاضای بیش از حد نیاز و غیرمعقول پیش ببرد.
پایگاه خبری دنیای برند – یادداشت آقای دکتر مهدی کریمی تفرشی ریاست هیات مدیره اتحادیه تعاونی های توزیع و فروش محصولات غذایی، و کارآفرین برتر جهان اسلام – هر چند تعامل با جهان و بویژه کشورهای اروپایی در مقطع کنونی برای ایران بسیار مهم و تعیین کننده است اما مسئله خروج آمریکا از برجام تنها بخشی از تاثیر گذاری در مسائل و چالش های اقتصادی کشور را عهده دار است و سهم عمده ای از مشکلات اقتصادی کشور را باید در سیستم مدیریتی و بی نظمی در نظام درونی اقتصادی کشور و اخلال های داخلی جستجو کرد.
بی اعتمادی عمیق مردم به سیاست گذاری های اقتصادی دولت که بویژه در سال های اخیر شدت گرفته و عدم احساس امنیت اقتصادی موجب شده تا جو روانی وذهنی ایجاد شده در جامعه مردم را به سمت یک الگوی غلط پیش ببرد. الگوی تقاضای بیش از حد نیاز و غیرمعقول. غافل از اینکه این الگوی تقاضای بیمارگونه حاکم بر جامعه خود یکی از اصلی ترین عوامل ایجاد و رشد تورم در کشور است.
ترس از آینده مبهم اقتصادی، ترس از بروز قحطی و نگرانی از ایجاد فاصله طبقاتی و فشار تجربیات تلخ گذشته و تبلیغات رسانه ای حاکم، همگی مردم را به سمت تشکیل صف های طولانی برای خرید در شرایطی که قیمت اجناس و کالاهای مصرفی مردم چندبرابر می شود سوق می دهد و این رفتار مخرب خود بر افزایش قیمت و ایجاد حباب تورمی در بازار می افزاید.
ضمن اینکه تعادل نظام عرضه و تقاضا برای ایجاد تعادل در قیمت گذاری ضروری است. طبیعی است که با افزایش میزان تقاضا در جامعه مسئله کمبود اجناس و بالطبع افزایش قیمت ها شدت بیشتری به خود می گیرد.
متاسفانه در شرایط بحران های مختلف و بروز احساس عدم امنیت، تمایل به خود محوری و اولویت دادن به منافع خویش در اغلب افراد برجسته می شود و بروز این خصوصیت به تجارب تاریخی و اجتماعی افراد در اجتماع و ساز و کارهای تربیتی بنیادین بستگی دارد.
اما چرا مردمی که در شرایط سخت جنگ تحمیلی پشت هم ایستادند و با همدلی و اتحاد از تمامیت ارضی کشور دفاع کردند امروز مسئولیت های اجتماعی خود را نادیده می گیرند و با رفتارهای غلط اجتماعی و اقتصادی به بروز بحران برای همنوعان خود دامن میزنند؟
یک دلیل اساسی برای بروز این تعارض و ناهنجاری را باید در سیاست گذاری ها و سیستم های مدیریتی کشور جستجو کرد. عدم موفقیت دولت در کنترل بحران های اقتصادی، عدم پاسخگویی درست و مناسب به خواسته ها و نیازهای اساسی و نارضایتی عمومی مردم، عدم واکنش های عملی مناسب از سوی تصمیم گیران نظام در شرایط بحران که مردم واقعا تحت فشار هستند در بروز این ناهنجاری های اجتماعی نقش بسیار مهم و تعیین کننده ای دارد.
شفافیت و واکنش های عملی مناسب در مسیر حفظ منافع مردم و پاسخگویی درست و به موقع از سوی مسئولین و ایجاد امنیت برای سرمایه گذاری و کسب و کار در جامعه و اینکه مردم تلاش های مجدانه دولت و مسئولین را در راستای رفع مشکلات با درک متقابل حس و باور کنند نیاز اساسی جامعه بویژه در شرایط فعلی است.
آرام سازی جو روانی و فضای ذهنی جامعه در شرایط بحران از وظایف اصلی سیستم مدیریتی کشور، دولت و مسئولین و از همه مهمتر رسانه است به ساز و کاری بنیادین و اساسی نیاز دارد.
