مقام معظم رهبری در دیدار جمعی از نخبگان و برگزیدگان علمی در ۱۳ مهرماه ۱۳۹۰ بر ضرورت تعهد و مسئولیت اجتماعی نخبه علمی و این که برایند یک کار علمی باید خود را در صنعت و بازار بنمایاند، تاکید کرده و فرمودند: «مقاله اگر به نفع کشور است، به نفع یک جهتی است، به هر شکلی باشد، خوب است؛ اما صرف اینکه یک مقالهای نوشته بشود، این هدف نیست. رشد میزان مقاله، هدف نیست؛ در صنایع و در بازار باید خودش را نشان بدهد.»
به گزارش پایگاه خبری دنیای برند به نقل از ایسنا، حضرت آیتالله خامنهای در بیانات خود بر ضرورت سرمایهگذاری در حوزه علم و فناوری تاکید کرده و فرمودند: «من میخواهم این را به مسئولین دولتی بگویم که سرمایهگذاری در تولید علم و نوآوری علمی، برای کشور ما و ملت ما سود مضاعف داشته؛ این راه را رها نکنید. سرمایهگذاری برای تولید علم و برای نوآوریهای علمی و برای پیشرفت علمی بایستی روزبهروز بیشتر شود؛ نباید کم شود؛ البته امروز حتی به اندازهای که مثلاً کشور انگلیس یا ایتالیا یا فرانسه در آن اوایل ورودشان در عالم صنعت و علم، سرمایهگذاری میکردند، ما آنقدر سرمایهگذاری نمیکنیم؛ سرمایهگذاریمان کمتر است. هرچه ممکن است، بایستی سرمایهگذاری علمی بیشتر شود.
البته این سرمایهگذاریها باید با ارتقاء مدیریت هم همراه باشد؛ من این را بخصوص به مسئولین محترم دولتی تأکید میکنم. اگر ما منابع مالی را افزایش هم بدهیم، توزیع هم بکنیم، سرریز هم بکنیم، پخش هم بکنیم، اما ارتقاء مدیریت در این بخش وجود نداشته باشد، منابع مالی هدر خواهد رفت. در دانشگاهها در مجموعه علمی کشور، در همین بخش معاونت علمی رئیس جمهور، ارتقاء مدیریت لازم است. این مراکز دولتیای که با مساله علم و دانشگاه ارتباط پیدا میکند، حتماً باید ارتقاء مدیریتی پیدا کند و البته سرمایهگذاری هم بکند.»
رهبر معظم انقلاب اسلامی در این سخنرانی به موضوع شکاف بین صنعت و دانشگاه هم گریز زده و تصریح کردند: «یک نکته دیگر، مساله ارتباط صنعت و دانشگاه است که یک مسئله قدیمی است. البته پانزده، شانزده سال پیش – حالا خوب است تاریخچهاش را نگویم – این مساله مطرح و دنبال شد و بالاخره به صورت یک فکر رایج درآمده که همه مایلند. خب، ما این کار را چگونه تحقق ببخشیم؟ صنایع ما اگر بخواهند از رقابتهای بازار عقب نمانند، به پیشرفت علمی و نوآوری احتیاج دارند. این نوآوری، زمینهاش در دانشگاههای ما، پژوهشکدههای ما، پژوهشگاههای ما کاملاً فراهم است. این پژوهشگاههایی که چند بار توصیه شد که در کنار دانشگاهها و وابسته به دانشگاهها به وجود بیاید، میتواند یک بخشی را در اختیار صنایع بگذارد که آنها در این پژوهشگاهها شرکت کنند و از ناحیه آنها نیازهای خودشان را برطرف کنند. این کاری است که هماهنگیاش در همین بخش دولتی میسر است.
باید بنشینند برای این کار برنامهریزی کنند؛ هم برای صنعت خوب است، هم برای دانشگاه خوب است. دانشگاه وقتی ناظر به نیاز جامعه و نیاز بازار و بازار کار بود، طبعاً جهت خودش را پیدا میکند؛ شور و نشاط بیشتری هم پیدا میکند؛ البته برای دانشگاهها درآمدزا هم هست. صنعت هم وقتی متکی بود به نگاه نو و فکر نو و تولید علم و فناوری – که این در دانشگاهها تحقق پیدا میکند – طبعاً پیشرفت پیدا میکند. ما به این نیازمندیم؛ این هم بایستی حتماً انجام بگیرد.»
به نقل از معاونت علمی ریاستجمهوری، ایشان در بخش دیگری از بیانات خود بر ضرورت تعهد و مسئولیت اجتماعی دانشمندان و نخبگان علمی تاکید کرده و فرمودند: «یک مساله هم، مساله مقالات علمی است. خوشبختانه مقالات از لحاظ کمی و در مواردی از لحاظ کیفی، پیشرفت خیلی خوبی داشته؛ منتها یک نکته مهمی وجود دارد که من چند بار تا حالا مطرح کردم و خوشبختانه دیدم امروز هم در حرفهای بعضی از دوستان همین نکته تکرار میشود، و آن این است که تولید مقاله هدف نیست. اولاً کیفیت مقاله مهم است. از این مهمتر، جهت مقاله است؛ این مقاله را برای چه مینویسیم؟ این افزایش تعداد مقالات باید خودش را در بازار کار ما و تولید ما و زندگی واقعی ما نشان بدهد. مقاله باید بر طبق نیاز کشور نوشته بشود؛ این خیلی مهم است؛ بنابراین هم مساله کیفیت مقالههاست که مهم است، هم اینکه مقاله باید برای رفع یک نیازی در کشور تهیه بشود. اگر این شد، حالا گیرم یکی هم یک مقالهای نوشت و به دیگری فروخت. گفت: «تو بِدَم؛ هر جور میخواهی، بِدَم». حالا ما آنجوری نگوییم. مقاله اگر به نفع کشور است، به نفع یک جهتی است، به هر شکلی باشد، خوب است؛ اما صرف اینکه یک مقالهای نوشته بشود، این هدف نیست. رشد میزان مقاله، هدف نیست؛ در صنایع و در بازار باید خودش را نشان بدهد.»
پایان