جوانه‌های تربچه به موج جدیدی از ربات‌های دوستدار محیط زیست نیرو می‌دهند. ربات‌هایی که حرکت می‌کنند، رشد می‌کنند و حتی می‌توانند پس از اتمام کارشان خورده شوند.
به گزارش پایگاه خبری دنیای برند به نقل از ایسنا، تحقیقات جدید رویکردی انقلابی به رباتیک داشته است و نشان می‌دهد که گیاهان می‌توانند نیرویی را که ماشین‌های آینده را هدایت می‌کند، فراهم کنند.
به نقل از ادونسدساینس‌نیوز، در حالی که ایده گیاهان متحرک ممکن است شبیه داستان «روز تریفیدها» از جان ویندهام به نظر برسد اما این گیاهان متحرک به جای تهدید ما، به زمین و بشریت خدمت می‌کنند و به عنوان سیستم‌های رباتیک دوستدار محیط زیست عمل می‌کنند.
انسان‌های آینده حتی می‌توانند این ربات‌های گیاهی را پس از اتمام کارشان بخورند.
اتکای فزاینده بشریت به ربات‌ها ادامه خواهد داشت و این تقاضا برای ربات‌های پایدار را افزایش می‌دهد. ربات‌هایی که مصرف منابع را کاهش می‌دهند و می‌توانند به طور بی‌ضرری در طبیعت بدون باقی گذاشتن بقایای مکانیکی از بین بروند.
گیاهان می‌توانند هر دوی این نیازها را برآورده کنند.
علاوه بر این، از ربات‌ها انتظار می‌رود که وظایف مختلفی را در محیط‌های طبیعی انجام دهند، اما اگر در چنین مکان‌هایی شکست بخورند، مستقیماً تبدیل به زباله شده و ممکن است باعث تخریب محیط‌زیست شوند. محققان معتقدند که دوستی با محیط زیست نیز یکی از ویژگی‌های مهم ربات‌ها است.
رباتی که از جوانه تربچه ساخته شده است
گیاهان ذاتا دوستدار محیط زیست هستند زیرا وقتی پژمرده می‌شوند به خاک باز می‌گردند.
از آنجایی که گیاهان بسیار کند هستند، ربات‌های گیاهی می‌توانند بدون جلب توجه محیط اطراف، وظایف خود را انجام دهند. به این معنا که این حرکت مخفیانه است. به همین دلیل، یک گیاه می‌تواند با اشیاء اطراف به طور ایمن و آرام تعامل کند. اگر گیاه مورد استفاده سبزی باشد، پس از اتمام کار می‌توان ربات را خورد.
با در نظر گرفتن این مفهوم، محققان ایده ربات گیاهی خود را با توسعه یک ربات ساخته شده از جوانه تربچه آزمایش کردند. آنها سیستم را در محیطی مناسب برای این گیاهان آزمایش کردند و حرکات را با استفاده از عکاسی تایم لپس ثبت کردند.
آنها مشاهده کردند که ربات گیاهی با چرخش بدنه خود توانست ۱۴.۶ میلی متر با سرعت متوسط ۰.۸ میلی‌متر در ساعت حرکت کند.
محققان بر این باورند که ربات‌های گیاهی به دلیل تنوع در اندازه و شکل گونه‌های گیاهی، مقیاس پذیر خواهند بود. آنها استدلال می‌کنند که درختان را می‌توان به عنوان ربات‌های کوهنوردی به کار گرفت، در حالی که گیاهان کوچک‌تر را می‌توان در ترکیباتی برای ایجاد سیستم‌های رباتیک بزرگ پرورش داد.
از سیستم‌های رباتیک گیاهی در مقیاس بزرگ انتظار می‌رود که سازه‌هایی مانند پل‌ها بسازند و زمین‌های مقاوم در برابر بلایا را تشکیل دهند، به عنوان مثال، در برابر رانش زمین محافظت ایجاد کنند.
همه اینها در آینده دور به وقوع می‌پیوندد. از این گذشته، هنوز روزهای اولیه برای ربات‌های گیاهی است.
پایان
