کشش گرانشی ضعیف‌تر ماه به این معنی است که زمان در آنجا سریع‌تر از زمین پیش می‌رود و اکنون ناسا به دستور کاخ سفید قصد دارد تا سال ۲۰۲۶ یک زمان استاندارد قمری تعیین کند.
به گزارش پایگاه خبری دنیای برند به نقل از ایسنا، کاخ سفید یک وظیفه کمی غیرمعمول اما حیاتی به ناسا محول کرده است و آن، کشف چگونگی تشخیص زمان در ماه است.
به نقل از گاردین، مقامات دفتر سیاست علم و فناوری(OSTP) از ناسا می‌خواهند که به طور مشخص یک سیستم زمان‌سنجی برای ماه ایجاد کند که به عنوان زمان هماهنگ قمری(LTC) شناخته می‌شود.
آخرین مهلت برای تحقق این امر نیز پایان سال ۲۰۲۶ در نظر گرفته شده است.
چرا زمان روی ماه سریع‌تر می‌گذرد؟
ممکن است زمان را مطلق تصور کنید، اما جاذبه در چگونگی گذشتن ثانیه‌ها نقش دارد. کشش گرانشی ضعیف‌تر در ماه به این معنی است که زمان در آنجا سریع‌تر و حدود ۵۸.۷ میکروثانیه در هر روز سریع‌تر از زمین پیش می‌رود. این مقدار، کم اما قابل توجه است و یک زمان هماهنگ قمری باید این تفاوت را محاسبه کند.
طبق گزارش گاردین، کوین کوگینز مقام ارشد ارتباطات و ناوبری ناسا توضیح می‌دهد که چرا ماه به سیستم زمان‌سنجی خاص خود نیاز دارد.
به گفته وی: زمان در ماه متفاوت از زمین جریان دارد. منطقی است که مکان‌هایی مانند ماه یا مریخ روش خاص خود را برای ردیابی زمان داشته باشند، درست مانند ما در زمین.
آرتمیس و اهمیت زمان‌سنجی قمری
پروژه آرتمیس ناسا برنامه‌های بزرگی برای ماه دارد که شامل بازگرداندن فضانوردان به سطح ماه در سال ۲۰۲۶ و در نهایت ایجاد یک پایگاه علمی دائمی در کره ماه می‌شود که پله‌ای برای انجام ماموریت‌های آینده به مریخ خواهد بود.
استاندارد زمانی یکپارچه قمری برای انجام عملیات‌ها به صورت روان و هماهنگی با زمین کلیدی است. کافی است به هر چیزی از انتقال داده تا ناوبری و حتی ارتباطات ساده فکر کنید. همگام‌سازی آنها بدون سیستم زمانی قمری استاندارد و توافق‌شده بسیار دشوار خواهد بود.
چالش جهانی ساعت
زمان‌سنجی در زمین به زمان هماهنگ جهانی(UTC) متکی است که توسط شبکه‌ای از ساعت‌های اتمی دقیق در سراسر جهان نگهداری می‌شود. تعیین نحوه پیاده‌سازی یک همتای قمری برای UTC کار دقیقی را می‌طلبد. قراردادهای بین‌المللی نقش مهمی در تعریف استانداردهای LTC ایفا خواهند کرد.
یادداشت OSTP بر همکاری از طریق سازمان‌های استانداردسازی موجود و دستیابی به توافقات با بسیاری از کشورهایی که توافقنامه آرتمیس(اصول راهنمای همکاری فضایی) را امضا کرده‌اند، تأکید می‌کند. قابل توجه است که رقبای فضایی اصلی ایالات متحده یعنی چین و روسیه هنوز توافقنامه آرتمیس را امضا نکرده‌اند.
حتی اگر ناسا LTC را نیز معین کند، باید مرزی برای جایی که از آن شروع می‌کند، تعیین شود. ایستگاه فضایی بین‌المللی همچنان از UTC استفاده خواهد کرد. در نهایت، این به ناسا بستگی دارد که مشخص کند این انتقال دقیقاً کجا رخ دهد و درست مانند زمین، نگه داشتن زمان در ماه بی‌خطر عاری از خطا نخواهد بود.
پایان
