دانشمندان ۱۸ سیاهچاله را در حال خوردن ستارگان مجاور یافتند

به گزارش پایگاه خبری دنیای برند، دانشمندان موسسه فناوری ماساچوست(MIT) رویدادهای جزر و مدی را کشف کرده‌اند که به سیاهچاله‌هایی مرتبط است که از ستاره‌های کهکشان‌های پر از غبار تغذیه می‌کنند.

به نقل از آی‌ای، دانشمندان ۱۸ رویداد جدید اختلال جزر و مدی(TDEs) شناسایی کردند، مواردی که در آنها یک سیاهچاله در نزدیکی یک ستاره همسایه آن را متلاشی می‌کند.

نیروی گرانشی قوی سیاهچاله‌ها ستاره‌های مجاور را در هم می‌شکند و در نتیجه انرژی قابل توجهی در سراسر طیف الکترومغناطیسی آزاد می‌شود.

این فهرست جدید اختلال‌های جزر و مدی با بررسی داده‌های آرشیوی تلسکوپ ماهواره‌ای نیووایز(NEOWISE) پیدا شد. محققان الگوهای مادون قرمز مرتبط با این انفجارهای شدید و گذرا را با استفاده از یک الگوریتم جدید شناسایی کردند.

مشاهدات انجام شده در طیف مادون قرمز

نکته قابل توجه این است که محققان این رویدادهای جدید را با جستجو در طیف مادون قرمز شناسایی کردند. براساس این مطالعه، این روش پنجره جدیدی را برای جستجوی سیاهچاله‌های تغذیه‌کننده فعال باز می‌کند.

این نوع رصد به‌ ویژه برای مطالعه کهکشان‌های غبارآلود مفید است که در آنها نمی‌توان به تشعشعات نشات گرفته از هسته کهکشان، جایی که ابرسیاه‌چاله در آن قرار دارد، نگاه کرد.

طبق این مطالعه، غبار ستاره‌ای که این کهکشان‌ها را فراگرفته است، معمولا نور مرئی و اشعه ایکس را جذب و پنهان می‌کند و مشاهده هرگونه نشانه‌ای از اختلال جزر و مدی در این طول‌موج‌ها را دشوار می‌کند.

مگان مسترسون(Megan Masterson)، نویسنده اصلی این مطالعه می‌گوید: اکثر این منابع در طیف‌های مرئی نشان داده نمی‌شوند.

مسترسون افزود: اگر می‌خواهید اختلال‌های جزر و مدی را به‌طور کلی درک کنید و از آنها برای کاوش جمعیت‌شناسی سیاه‌چاله‌های بزرگ استفاده کنید، باید به طیف فروسرخ نگاه کنید.

اختلال‌های جزر و مدی به یک نوع کهکشان محدود نمی‌شوند

این فهرست جدید ممکن است به برخی معماهای مهم مربوط به اختلال‌های جزر و مدی بپردازد. جدیدترین یافته‌ها نشان می‌دهد که سیاه‌چاله‌ها می‌توانند ستاره‌های کهکشان‌های مختلف را مصرف کنند.

ادو برگر(Edo Berger)، استاد نجوم در دانشگاه هاروارد، که در این مطالعه دخالتی نداشت، می‌گوید: اکنون می‌توان از میان گرد و غبار به درون کهکشان نگاه کرد و سرشماری اختلال‌های جزر و مدی مجاور را تکمیل کرد.

این یافته‌ها در روز ۲۹ ژانویه در مجله Astrophysical منتشر شده است.

پایان