جهان در تجربه گذار از نظم تک قطبی به نظمی نوین، در وضعیت مبهمی قرار دارد. به نظر می‌رسد نبردی میان ظالم و مظلوم همچون واقعه کربلا و اسارت زنان و کودکان بی‌گناه به راه افتاده که در تاریخ بی‌سابقه بوده و کارایی عوامل قدرت در جهان دچار تغییر و تحول شده است.
به گزارش برنا، جنگ، نتیجه قدرت و سلطه طلبی حاکمان بوده که حاصل آن ویرانی و کشتار مردم عادی است. همه جنگ‌ها برآمده از یک نفرت کهن تلقی می‌شوند که با جرقه‌ای کوچک، دامنه کشتار وسیعی از بی گناهان را رقم می‌زند.
امروز بر همگان آشکار است؛ جنگ نابرابر غزه شهری عرب نشین، کوچک، اما پُر جمعیت، پرده تزویر از چهره دروغین اسرائیل را کنار زد و دست آغشته به خون آنان را عیان ساخت.
ساکنان این شهر به سبب بسته شدن تمام گذرگاه‌ها و محاصره کامل، در بدترین شرایط ممکن قرار دارند. آنان در پی حمله غافل گیر کننده اسرائیل، دارای خسارت‌های سنگینی شدند. چیزی که در نتیجه حملات ارتش اسرائیل علیه منطقه غزه رُخ می‌دهد به دور از همه اتفاقات اخیر در جهان، یک آدم‌کشی است.
از نوزاد متولد نشده در شکم مادر تا نوزاد تازه گلو باز کرده به درد‌های دنیا، از نوجوان امیدبسته به زیستن تا جوان جان‌بسته به بودن، از پیرمرد و پیرزن خاموش در روز‌های کهنسالی، از زن، مادر، تبلور خلقت که دامنش باید مایه‌ی آسودگی فرزند باشد، نه جان پناه خاک، از انسان، موجود، وجود، زندگی، از چشم‌های با خاک پُر شده، دهان‌های در حسرت خنده باز مانده، از بازماندگان، از آنان که می‌دانند امروز و فردا آتش کام آنها را نیز خاکستر خواهد کرد، از اینها سخن می‌گوید غزه. غزه‌ای که هرگز سکوت نمی‌کند، غزه‌ای که در سکوتِ ننگین تاریخ فریاد می‌زند.
ماه‌ها از جنگ ناجوانمردانه همراه با نفرت انگیزترین اقدامات غیر انسانی صهیونیست‌ها نسبت به مردم مظلوم فلسطین در غزه می‌گذرد و تاریخ شاهد این تلخ‌ترین کشتار است؛ تاریخ به تماشا نشسته همچون تمام ما، همچون داغی که بر پیشانی هم‌تاریخان غزه در سراسر جهان، بر پیشانی‌های تمام شاهدان، خاموشان، نفع برندگان، خون خواهان، خون خواران تا ابد باقی می‌ماند.
در این مدت، تنها هنر این رژیم غاصب، کشتار زنان، کودکان و نوزادان، تخریب بیمارستان‌ها، خانه‌ها، کلیسا‌ها و مساجد بوده است و همچون همیشه، دوربین‌های غول‌های رسانه‌ای کمتر به این موضوع پرداختند. رژیم منحوس صهیونیستی می‌تازد و می‌سوزاند هر آنچه نامش زندگی است و رسانه‌ها و شاهدان دنیا پرده بر این کشتار افکنده‌اند که مبادا رسوا شود آنچه در آن بخش جغرافیا مایه‌ی ننگ بشریت است.
در پی این محاصره، کمبود امکانات بهداشتی، دارو و تجهیزات پزشکی به چشم می‌خورد که همواره یکی از بحران‌های انسانی در این منطقه بوده و هست. این تراژدی وحشتناک، مبدع رکورد‌های بی‌مانند از لحاظ عمق جنایت در تاریخ معاصر علیه باریکه غزه است. جنایتی که تعداد کودکان بی گناه کشته شده آن، فراتر از تعداد قربانیان جنگ‌های دنیا است. آه از دل مادرانی که کودکان خود را بر آغوش می‌کشند تا از این نبرد وحشتناک نجات دهند.
البته این چیز جدیدی نیست! صهیونیست‌ها همیشه و پس از هر شکست در میادین جنگ، سراغ غیر نظامیان و کودکان رفته‌اند. نکته قابل تأمل اینجاست که چرا مدعیان حقوق بشر، روشنفکران غرب و برخی ملت‌های اسلامی، نسبت به این فاجعه سکوت کرده‌اند؟ تنها اقدام سازمان ملل، دعوت دو طرف به گفتگو بوده و هیچ اقدامی برای پایان این حملات وحشیانه نداشتند.
به هر حال، ماجرای غزه نه تنها فراموش و خاموش نمی‌شود بلکه رسوایی‌اش دامن این بخش تاریخ را هرگز رها نمی‌کند؛ چه سکوت باشد و چه فریاد. مرگ قدرتمندتر از زندگی نیست. آنچه بر مردم فلسطین گذشت، واقعیت عظیمی است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت و چه بسا که ما را به صحرای کربلا و عاشورای حسینی رهنمون می‌کند.
واقعه‌ی امروز غزه، نمایش و یادآور ظلم ماندگار و کشتار مظلومان، اما ماندگاری پیام به حق عاشوراست. رژیم صهیونیستی که در توهم «پیروز همه میدان‌ها» به سر می‌برد، باریکه غزه را به آتش و خون کشیده و بار دیگر، صحرای کربلای سال ۶۱ هجری را برای ما نمایان می‌کند. با یک اشتباه بزرگ. آنان فراموش کردند آنچه در کربلا باقی‌ماند فقط کشتار نبود، بلکه از کربلا پیامی جاویدان باقی ماند و خون کشته شدگان کربلا سالهاست که تازه و جاری باقی مانده.
کربلا عینیت غزه است تا بگوید آنچه ماندگار است، ظالم نیست. ظالم می‌تواند بسوزاند، بمیراند، زخم بزند، تیر پشت تیر روانه‌ی میدان نبرد نابرابر کند، می‌تواند خانه و کاشانه و بیمارستان و مسجد و کلیسا و عبادتگاه را به خون بکشد، اما نمی‌تواند راز حقانیت تاریخ را محو کند. نتوانسته. نشده. خون روی خون جوشیده. خاک روی خون نمانده. خاک کنار رفته و خون هویدا مانده.
مکتب کربلا برای ما الهام بخش بود و همانگونه که امام حسین (ع) شعار «هیهات منا الذله» را سر داد، رزمندگان مقاومت بدون هیچ هراسی وارد رویارویی تاریخی بزرگ خود با دشمن هستند.
در بُعد فرهنگی واقعه عاشورا، دو مسئله مهم حقانیت و گفتمان بین ظالم و مظلوم تأکید می‌شود. بدین صورت که در عاشورا، تقابل دو گفتمان صورت می‌گیرد؛ حسین بن علی (ع) و یاران ایشان به عنوان مظلوم و یزید و لشگرش ظالمین ماجرا.
هرچند قیام عاشورا با تحولات دیگر تاریخ اسلام قابل مقایسه نیست، اما می‌توان به شباهت‌هایی با امروز غزه، مبنی بر تسلط اسرائیل بر سرزمین فلسطین و یهودی سازی آن در سایه بی توجهی جامعه بین‌الملل، از آن یاد کرد.
گفتمان بین ظالم و مظلوم در کربلا پایان نیافته بلکه امروز، غزه آن فضا را تجربه می‌کند و نامش جاودان خواهد شد. آن روز، حضرت زینب (س) و امام سجاد (ع) پیام آور حادثه کربلا شدند، امروز ما باید به وظیفه خود عمل کنیم و روایتگر حقایق آنچه در عصر خودمان دیدیم، باشیم.
با نگاهی به تاریخ فلسطین می‌توان دریافت که اسرائیل دولتی مبتنی بر زور و تجاوز بوده و همواره از این طریق، دست به توسعه طلبی زده است. اما امروز دستاورد‌های عظیم مقاومت، کارنامه‌ای پُر افتخار برای مردم مظلوم فلسطین است. گرچه فلسطینیان داغدار هزاران شهید و مجروح هستند، لیکن سرافراز و امیدوار ایستاده‌اند تا مصداق تحقق وعده الهی باشند.
امروز، عزم جوانان شجاع فلسطینی هر روز جزم‌تر شده و رویای این ملت مظلوم را در شکست رژیم صهیونیستی بیشتر محقق کرده است. در این بُرهه از زمان باید به جهاد تبیین بپردازیم تا جنایات اسرائیل بر تمام اهل عالم روشن شود.
رهبر معظم انقلاب در خصوص پایان قدرت بازدارندگی این رژیم غاصب بار‌ها به ایراد سخنرانی پرداختند و تأکید کردند که «فلسطین قطعا آزاد خواهد شد و به مردم بر خواهد گشت و در آنجا دولت فلسطینی تشکیل خواهد شد؛ در اینجا هیچ تردیدی نیست. (۰۸/۱۲/۱۳۸۸)»
اکنون پایان این دوران سیاه اضمحلال و فروپاشی کامل رژیم غاصب صهیونیستی فرارسیده است. امید است با رهبری حضرت آیت الله خامنه‌ای و هدایت‌های بی‌نظیر ایشان برای مقابله با جنایات اشغالگران، شاهد فرارسیدن وعده‌های الهی و تحقق فروپاشی این رژیم با شتاب روزافزونی باشیم.
در مکتب عاشورا آنچه از تاریخ برآمده با آنچه حال، با چشمان خود گواهیم، تنها نشان از یک عقیده دارد، آنچه می‌ماند زور و قدرت نیست. گرچه سالهاست قدرت توانسته خون را بهای ماندگاری خود کند. اما آنچه یاقی می‌ماند پیام حقانیت مظلوم و اراده‌ی تمام مردم دنیاست بر پایان دورانِ نحوستی که نامش «اسرائیل» است و بی‌نام خواهد شد. ان شالله …
یادداشت از مهسا صبوری، کارشناس ارشد علوم ارتباطات اجتماعی
