مدیر اسبق دفتر موسیقی وزارت ارشاد در مورد گروه‌های موسیقی خیابانی گفت: تلاش کردم که به بسیاری از دستگاه‌ها بگویم که این بندهای خیابانی، بخشی از سلول‌های شهری هستند و باید آنها را بپذیریم.
پیروز ارجمند؛ مدیر کل اسبق دفتر موسیقی ارشاد در گفتگو با خبرگزاری برنا در خصوص موسیقی و خوانندگان خیابانی گفت: خواننده‌های خیابانی در کشور‌های جهان بخشی از سلول‌های شهر در جامعه تعریف شده اند و بخشی از هویت شهر ما موسیقی خیابانی است چراکه تعریف شده اند. کسی با آنها مخالفتی نمی‌کند، اما، چون مدل ما در ایران متفاوت است، اگر این خوانندگان گوشه خیابان بیایند ممکن است دستگاه‌های مختلف با آنها برخورد کنند.
شخصا به گروه موسیقی خیابانی «زرد یواش» مجوز دادم
وی ادامه داد: من در دوره‌ای که در وزارت ارشاد بودم، جلساتی گذاشتم و به یاد دارم که رسما برای گروه «زرد یواش» مجوز صادر کردم. برای اولین بار این کار را انجام دادم و این گروه مجوز در دست در گوشه خیابان اجرا می‌کرد و هر کسی به آنها معترض می‌شد، می‌گفتند ما از وزارت ارشاد مجوز داریم. خودم می‌رفتم از اجرا‌های خیابانی بازدید می‌کردم و اطلاعات گروه‌های مختلف را می‌گرفتم و ثبت می‌کردم تا برای آنها بانک اطلاعاتی تشکیل دهیم.
این آهنگساز افزود: تلاش کردم که به بسیاری از دستگاه‌ها بگویم که این بندهای خیابانی نیز بخشی از سلول‌های شهری هستند و باید آنها را بپذیریم. بعضی‌ها پول پرداخت هزینه کنسرت را ندارند و می‌توانند حس آرامش را از این بند‌ها در خیابان بگیرند. ضمن اینکه این هنرمندان مقابل چشم‌های ما هستند، جوانان تحصیل کرده کشور هستند و با این کار پول درمی آورند و اقتصاد زندگیشان می‌چرخد.
بندهای خیابانی می‌توانند ساماندهی شوند
ارجمند تاکید کرد: هنوز هم بر این باور هستم که این بند‌ها باتوجه به ساختار ایران می‌توانند ساماندهی شوند. برای نیروی انتظامی، شهرداری و وزارت ارشاد تعریف شوند و هویتشان شناسنامه دار شود تا بتوانند به رزق و روزی زندگی خود بپردازند. حتی می‌توانیم مکان‌هایی را برای آنها درست کنیم. مثلا در همین راستای خیابان ولیعصر که می‌رویم خیلی گپ‌هایی مانند فرهنگستان هنر را داریم که می‌توانند فضایی برای موسیقی خیابانی باشند. حتی این بند‌ها می‌توانند بیمه شوند چرا که هنرمندان در معرض خطر هستند.
مدیر اسبق دفتر موسیقی ارشاد بیان کرد: یک زمانی تعریف ما از موسیقی‌های خیابانی، شخص نابینایی بود که آکاردئون می‌نواخت، اما امروز تغییر کرده است. بچه‌هایی را می‌بینم که دانشجویان خود ما بوده اند و اکنون فارغ التحصیل شده اند و گوشه خیابان ساز می‌نوازد، آهنگسازی می‌کند و این شغل را برگزیده اند. برخی‌ها آهنگ‌های خود را حتی در قالب آلبوم هم منتشر کرده اند و مردم آهنگ‌های آنها را زمزمه می‌کنند. اینها بیش از هر کسی نبض جامعه را می‌شناسند، اما وقتی با بی توجهی مردم رو به رو می‌شوند آرام آرام به این سمت می‌رود که چه چیزی بنوازند که توجه بیشتری از مردم را جلب کنند و مردم به او پول بدهند، پس این افراد جامعه شناسان خوبی هستند.
انتهای پیام/
