نانوذرات جدید «دانشگاه کالیفرنیا لس‌آنجلس» می‌توانند راه خوبی برای مقابله با افت شدید قند خون باشند و از پیامدهای احتمالی این مشکل جلوگیری کنند.
به گزارش پایگاه خبری دنیای برند به نقل از ایسنا، یک پژوهش جدید نشان می‌دهد نانوذراتی که هورمون «گلوکاگون» مسئول افزایش سطح گلوکز خون را بر حسب تقاضا منتشر می‌کنند، می‌توانند به افراد مبتلا به دیابت امید دهند که دیگر نیازی نیست نگران سطح پایین و خطرناک قند خون باشند.
به نقل از نیواطلس، قند خون پایین یا هیپوگلیسمی یک مشکل شایع برای افراد مبتلا به دیابت است؛ به ویژه برای کسانی که انسولین مصرف می‌کنند. هیپوگلیسمی شدید می‌تواند باعث شود که شخص گیجی، بیهوشی یا تشنج را تجربه کند. همه افراد مبتلا به دیابت از هیپوگلیسمی آگاه نیستند و همین ناآگاهی، خطر عوارض جدی را افزایش می‌دهد.
سلول‌های بتا در پانکراس، هورمون‌های انسولین و گلوکاگون را تولید می‌کنند که اولی گلوکز خون را کاهش می‌دهد و دومی سطح آن را بالا می‌برد. نسخه تجاری تزریقی گلوکاگون به عنوان یک درمان اضطراری برای هیپوگلیسمی وجود دارد و معمولا در زمان بیهوش شدن یک شخص مبتلا به دیابت استفاده می‌شود اما شاید بتوان از هیپوگلیسمی شدید به طور کلی جلوگیری کرد. پژوهشگران «دانشگاه کالیفرنیا لس‌آنجلس»(UCLA) نانوداروی جدیدی را ابداع کرده‌اند که می‌تواند به این موفقیت دست یابد.
اگرچه مواد گوناگونی وجود دارند که سطح بالای گلوکز را با آزاد کردن انسولین حس می‌کنند و به آن واکنش نشان می‌دهند اما سیستم‌هایی که گلوکاگون را با تشخیص سطح پایین گلوکز منتشر می‌کنند، کمتر رایج هستند. پژوهشگران در این پروژه، از گلوکاگون محصور شده در «میسل‌ها»(Micelles) استفاده کردند که نانوکُره‌های ساخته‌شده از مواد محلول در آب هستند و می‌توانند مواد دیگری را درون خود حمل کنند که برای واکنش نشان دادن به گلوکز خون ساخته شده‌اند.
پژوهشگران با آزمایش میسل‌های مملو از گلوکاگون خود در بررسی‌های آزمایشگاهی دریافتند که آنها گلوکاگون را فقط در محیط‌های مایع انتشار می‌دهند که افت قند خون را در انسان و موش تقلید می‌کنند. موش‌های مبتلا به هیپوگلیسمی ناشی از انسولین که با تزریق میسل‌ها تحت درمان قرار گرفتند، در عرض ۴۰ دقیقه به قند خون طبیعی رسیدند.
علاوه بر این، آنها دریافتند که اگر میسل‌های حاوی گلوکاگون در واکنش به یک رویداد هیپوگلیسمی به موش‌ها تزریق نشود، آنها دست‌نخورده باقی می‌مانند و هورمون منتشر نمی‌کنند؛ مگر این که سطح گلوکز خون به زیر آستانه بالینی برای هیپوگلیسمی شدید کاهش یابد. وقتی میسل‌ها از گلوکاگون خالی شدند، واکنش ایمنی ایجاد نکردند و به اندام‌ها آسیب نرساندند.
این پژوهش هنوز در روزهای اولیه به سر می‌برد و بررسی‌های بیشتری باید انجام شود اما این داده‌های اثبات مفهوم نشان می‌دهند که میسل‌های مملو از گلوکاگون، یک درمان امیدوارکننده برای هیپوگلیسمی ناشی از انسولین هستند.
این پژوهش در مجله «ACS Central Science» به چاپ رسید.
پایان
