«جوکر؛ طبقه بیست و یکم» که این روزها واکنش کاربران را به دلیل شوخی‌های ضدارزش خود، برانگیخته است چندین مرتبه تا توقیف پیش رفته اما واکنشی از سوی احسان علیخانی نداشته است، گویا این برنامه‌ساز تن به این بازی داده، بازی‌ای که برای او برد برد حساب میشود.
به گزارش دنیای برند به نقل از برنا؛ این روزها وجود تاک شوها در مارکت های ایرانی تبدیل به اولویت هنری در سبد تفریحی خانواده ها شده است. در این بین جدای از آن هایی که برای تلویزیون ملی تولید می شوند و چارچوب های خاص خود را دارند، شبکه نمایش خانگی با حضور چند پلتفرم و سکوهای مجازی توانسته تا حدودی خلاهایی را که در برنامه های تلویزیون ملی وجود دارد با یک برچسب تعیین رده سنی پر کند.
ایده‌های منقضی شده چه زمانی دور انداخته می‌شوند؟
رئالیتی شوهایی که کم پیدا می شود نمونه های بین المللی نداشته باشند و از صفر تا صد آن ها ایده پردازی نویسندگان و گروه سازنده آن باشد! ایده های مصرف شده و منقضی شده که سازندگان سعی دارند با ایرانیزه کردن آن کمی از شباهتش بکاهند.
گرچه سابقه تولید برنامه‌های اینچنینی نشان داده که مخاطب دوست دارد وجوه دیگری از چهره هنرمندانی که مخاطبشان است را دنبال کند اما اینکه این وجه هنرمندان در رئالیتی شوها با چه سبک و سیاقی نمایان می شوند اهمیت دارد. شاید خیلی هم جالب نباشد لایه های درونی بیشتری از هنرمندان در معرض قضاوت مخاطبان قرار بگیرد!
پس از موفقیت در تاک‌شوهایی مانند «شب شیشه‌ای»، «عبور شیشه‌ای»، «مثلث شیشه‌ای» و یا «دید در شب»، باگذشت مدت زمانی ساختار اجرایی این دست برنامه‌ها به تکرار افتاد و مخاطب را از تماشای آن دور کرد چراکه مخاطب دیگر میلی نداشت تا به سوال و جواب های تکراری که حالا دیگر در فضای مجازی هنرمندان هم پر شده بود، گوش بسپارد!
ازاین‌رو برنامه‌های دیگری نظیر «دورهمی»، «همرفیق»، «پیشگو»، «شب‌آهنگی» و… تا حدودی این دیدگاه جدید را برای مخاطب ترسیم کرد اما باز هم آنچه مخاطب از برنامه‌سازان توقع داشت، چیزی فراتر از یک تاک‌شوی ساده در قالب گفت‌وگو بود. با همین دیدگاه مسابقه ها جایگزین برنامه های گفتگومحور شدند و «شب های مافیا»، «زودیاک»، «شام ایرانی»، «اسکار»، «گل یا پوچ» و «جوکر» به سکوهای نمایش خانگی اضافه شدند.
مخالفت‌ها با طبقه بیست و یکم «جوکر»!
یکی از تاک شوهایی که این روزها با حاشیه ها و مخالفت ها رو به رو شده است، فصل جدیدی از برنامه «جوکر» است که اینبار احسان علیخانی اجرا و مدیریت آن را نیز در کنار کارگردانی و تهیه کنندگی برعهده دارد. علیخانی در این دوره از برنامه جایگزین میزبانی سیامک انصاری شد و از آنجایی که دیگر در رسانه ملی برنامه سازی نمی کرد، گویی تمایل داشت که جلوی دوربین باشد تا از یادها نرود. میل به اجرا از همان ابتدا در این مجری قدیمی وجود داشت و با کنار گذاشتن کار در رسانه ملی از بین نرفت. اما این حضور در برنامه «جوکر» به اندازه ای بود که در چند قسمت ابتدایی واکنش های زیادی را به دنبال داشت تا جایی که مخاطب معترض شد چرا باید میزبان را بیشتر از مهمان ببینیم!
عقب‌گرد «جوکر ۲»
با این حال آنچه در خروجی اهمیت دارد میزان رضایت مخاطبان است. باید دید آیا این برنامه توانسته یک پله از فصل قبلی خود جلوتر باشد؟ سوالی که این روزها زیاد می شنویم این است که چرا «جوکر؛ طبقه بیست و یکم» حال و هوای فصل قبلی را ندارد؟ و نه تنها خنده ای از بیننده نمی گیرد بلکه باعث دلزدگی او هم شده است. البته ناگفته نماند که این برنامه مخاطبان راضی خود را هم دارد اما آنچه مهم است عقب‌گرد مخاطبان ۸۰ درصدی فصل قبل با سری جدید این برنامه است.
دور تکرار یک برنامه تقلیدی!
از آنجایی که حس کشف، جست‌وجو و شهود در بین کنش‌ها و واکنش‌های سلبریتی‌ها امری است که این روزها مخاطب به دنبال آن می‌گردد، درگیر کردن سلبریتی‌ها با بازی‌های هیجان‌انگیز قدرت نفوذ یک برنامه را در میان مخاطبان بالاتر می‌برد و قطعاً فکر اولیه ساخت برنامه «جوکر» بر اساس همین ایده شکل گرفته و اینکه چه کسی در واکنش به صحبت‌ها، رفتارها و حرکات دیگری زودتر می‌خندد محوریت اصلی این برنامه بوده است؛ لذا برای رخ‌دادن این امر، در یک بازه شش‌ساعته شاهد ترفندهایی از سوی مهمان‌هایی هستیم که خندیدنشان موجب باخت آن‌ها میشود که این موضوع می‌تواند موقعیت ویژه‌ای ایجاد کند.
اما نکاتی که در برنامه «جوکر ۲» به مخاطب زدگی تبدیل شده، فراتر از کمبودهای فصل ابتدایی این رئالیتی شو است. براساس بازتاب هایی که منتقدان، برنامه سازان و حتی کاربران در فضای مجازی داشته اند، درصد کمی از مخاطبان مشتری هر هفته این برنامه هستند. ممیزی هایی که «جوکر» با آن روبه رو می شود به اندازه ای بالا رفته که به صورت مداوم صحنه های مقطع می بینیم. گاها به اندازه ای شوخی ها غیر قابل پخش هستند که مخاطب متوجه نمی شود کارتِ داده شده برای کدام شوخی و کدام خنده بوده است. در کنار این مسایل حجم شوخی های جنسی این برنامه باعث شد تا کاربران روی آن حساس شوند، کاربرانی که درصد زیادی از آن ها کودک و نوجوان یک خانواده هستند. شوخی هایی در این برنامه بیان می شود که مشخص نیست ساترا چگونه به هر قسمت مجوز پخش می دهد!
آیا نظارت ساترا مصلحتی است؟!
شاید نمایش شادی و حرکات موزون در برنامه های مشابه بین المللی یکی از ارکان اصلی باشد اما آنچه برای ما به عنوان کشوری که خط قرمزهای خود را دارد، اعمال میشود با خروجی برنامه ای چون «جوکر» مغایرت دارد. رقص هایی که در برخی از بخش های این برنامه صورت می گیرد، حتی با تذکر و توقف خود علیخانی مواجه می شود اما گاها بخش هایی از آن در تدوین گنجانده می شود که این نشان از عدم نظارت دقیق ساترا دارد.
این در حالی است که با درنظر گرفتن انتقاد از عدم توجه به فرهنگ ایرانی اسلامی و خانواده، اعطای مجوز آثار شبکه نمایش خانگی از وزارت ارشاد به صداوسیما و زیر مجموعه آن یعنی ساترا، تغییر کرد اما با خروجی ای که این روزها از نمایش خانگی می بینیم، گویی این مسیر؛ خلاف جهت در حال حرکت است.
بازی بُرد بُرد احسان علیخانی
در این شرایط خیلی ها بر این باور هستند که با توجه به شوخی های بی حد و مرز برنامه «جوکر»، باید رده بندی سنی برای آن تعیین کرد. با اینکه «جوکر» یک برنامه عام برای همه سنین است اما آنچه از تدوین نهایی آن برآمده است صاحب نظران را به این امر واداشته که باید با تعیین رده بندی سنی پخش شود.
از همین رو چند روزی است که کاربران متفق القول بر این عقیده هستند که برنامه «جوکر» باید توقیف شود. ماجرایی که نکته جالب توجهی را با خود به همراه دارد. آن هم این است که احسان علیخانی به این واکنش گسترده توجهی نشان نداده است و این عدم واکنش از سوی برنامه سازی چون علیخانی این شبهه را به وجود می آورد که خود او و دیگر عوامل از توقیف استقبال می کنند. چراکه مهمان های برنامه به تکرار افتاده اند، شوخی ها بدون اعمال شوخی های جنسی دیگر از مخاطب خنده نمی گیرند و در نهایت ایده ای جدید در گروه تولید وجود ندارد که بتوان با آن مخاطب را پای تلویزیون نشاند. با نشانه هایی که مشخص است گویا احسان علیخانی تن به این بازی داده، بازی ای که برای او برد برد حساب می شود. اگر این برنامه به سمت توقیف شدن برود، نه تنها چیزی از ارزش های این برنامه ساز کم نشده بلکه به قهرمان بودن او نیز پر و بال داده می شود.
انتهای پیام/
